禅修入门
雀巢可俯而窥
佛教故事
诱杀
蔡礼旭老师菁言录
惠而不费
「南北朝时,道生宣讲《涅槃经》,认为阐提(无信心的人)都可以成佛。被当时京城中的法师们认为那是邪说而遭到排斥。道生便去吴郡虎丘山,竖立石头作听众,当讲到阐提有佛性处,便问道:“我这样讲,符合佛意吗?”
「无事如有事,提防才可弭意外之变;有事如无事,镇定方可消局中之危。」《格言联璧》
「若欲脱诸苦恼,当观知足。知足之法即是富乐安隐之处。知足之人,虽卧地上犹为安乐;不知足者,虽处天堂亦不称意。不知足者,虽富而贫;知足之人,虽贫而富。」辑录·《佛遗教经》
「明朝崇祯年间大饥荒,有一位姓郭的打算抛妻弃子各自逃生,蒋畹仙看到这情形,立即掏出衣袋中所有的钱,又借了一些来相赠,从而保全了这一家。后来,郭家略微有些产业,带着儿子来叩头拜谢,蒋公不让他们前来,并且
「过去事丢得一节是一节,现在事了得一节是一节,未来事省得一节是一节。」《格言联璧》
「江西刘晓愚,喜打鸟网鱼,生对口疮,病危痛极,念观音菩萨救苦救难,忽闻异香,遂渐愈。1938年大病,痛苦难堪,开始长素。1939年3月病重,请僧助念,至19日晨,自知时至,本来左手下垂,数月不能提起。忽活动如常
「念佛一法,至极稳当。小慧之流,每弃佛力而修仗自力之法,非愚即狂,莫由挽救。近有高明真切用功,流入偏知谬见。贡高我慢,藐视念佛者,亦复不少。此等皆因不自量,而妄以己之能了知,为能证得也。岂知坯器未火,
「须心念仁怨,气象浑穆。忍人所不能忍,行人所不能行。代人之劳,成人之美。常思己过,莫论人非。等觉菩萨,二六时中,礼十方佛,忏除宿业。况在凡地,常当惭愧,何敢自恃?若自恃者,纵有修持,皆属魔业。如是之人
「陈琴轩深信佛法,宽大和气,借人钱财纵是倾囊也无吝惜之色。曾在梦中蒙佛嘱咐、勉励精进,于是格外恳切,有时到了午夜仍用功不辍。40岁往生,预知时至,脸带笑容。遗体在湿热的夏季中放了数日,面呈金色,头顶经过
「佛声易可除昏散,出口还收入耳来。蓦地乱茅随火尽,蔽天浓雾逐风开。通身是佛谁为念,遍界生莲不用栽。何待临终生极乐?即今端坐玉楼台。」辑录·《省庵大师劝修净土诗》
「听说娑婆无量苦,家家未免为商贾。出入江山多险阻,非吾土,磨牙噬肉遭人虎。魂魄欲归迷去所,烟横北岭云南坞。一望连天皆莽鹵,知何许?荒村飒飒风吹雨……」辑录·《西斋净土诗》
「安徽青阳县的吴毛,平常持戒修善,念佛不断,却在战乱中被刺了七枪而死。其弟赶来时,吴毛又苏醒过来说:我原该转世七次为猪,因今生修持斋戒的功德力,以七枪消除了宿怨,可以径直往生西方了!后来又有人在恍惚中
「北魏的崔浩博学多闻,得宠于太武帝,但他劝言灭佛驱僧,烧掉妻子的佛经,呵斥信佛的两个弟弟。后来崔浩因监修国史暴扬“国恶”,触怒了太武帝,被囚禁在槛车中,遭受严刑拷打,哀嚎的声音在很远的地方都能听见。」
「悯济人穷,虽分文升合,亦是福田;乐与人善,即只字片言,皆为良药。」《格言联璧》
「1924年,马契西居士自作主张写了《印光法师传》,大师知道后,回信极力呵斥:我只要得生西方,要传做甚么?汝将谓由此便可留芳百世乎?而不知瞎造谣言,不但遗臭万年,且复受苦永劫!若以吾言为非,则是魔王眷属,
「听说娑婆无量苦,能令智者增忧怖。寿命百年如晓露,君须悟,一般生死无穷富。绿发红颜留不住,英雄尽向何方去?回首北邙山下路,斜阳暮,千千万万寒鸦度……」辑录·《西斋净土诗》
「1926年,著名实业家张謇先生逝世,大师在上海净业社带领大家为打佛七,大师在开示佛七纲领时指出:以一句阿弥陀佛,即佛所证之无上菩提觉道。吾人若能以此名号自熏,久而久之,即能与佛气分相同。即不念佛者,闻佛
「不断惑业,得预补处,即此一生,直登妙觉者,无如净土法门之殊胜超绝也!诚可谓佛教之宏纲,出尘之捷径。所以往圣前贤,人人趋向,千经万论,处处指归。在昔正像,代有高人,续焰传灯,腾辉竺震。末世劣机,欲了生
「朝暮于佛前礼拜持诵,随自身闲忙,立一课程。此外,则行住坐卧,及做不用心事,均好念。无论大声念,小声念,金刚念(有声而旁人不闻),心中默念,均须心里念得清清楚楚,口里念得清清楚楚,耳中听得清清楚楚。如
「觉悟愚痴生死。菩萨常念,广学多闻,增长智慧,成就辩才,教化一切,悉以大乐。」辑录·《佛说八大人觉经》